Het is maandagochtend, ik pak mijn boodschappentassen, stap de auto in en rijd naar het winkelcentrum. Ik wil net de afslag nemen naar het centrum en zie dat de weg afgesloten is…. he nee he, niet weer…. Deze afslag is al een aantal maanden wegens werkzaamheden afgesloten, hoe kan ik nou zo stom zijn en weer deze afslag nemen? Blijkbaar had ik gewoon weer als automatisme deze weg genomen. Ik was volledig in gedachten verzonken.
Herken je dat ook? Zit je in de auto op weg naar een afspraak of je werk en je komt aan op plaats van bestemming maar denkt, goh hoe ben ik hier gekomen? Je hebt onderweg afslagen genomen, bent gestopt voor stoplichten maar dit ging volledig automatisch. Of je zit tijdens het eten iets te lezen en ineens is je bord leeg? of mijn quilty pleasure…Ik zit s ‘avonds op de bank met Tony Chocolony ( nee ik word helaas niet gesponsord) boekje erbij, theetje naast me en ineens grijp ik mis: de reep is op. Zo zonde want ik heb de complete beleving van het eten van de heerlijke chocolade gemist.
Dit fenomeen noemen we de automatische piloot. We draaien volledig onbewust onze dagelijkse routine, maar missen de complete omvang van de ervaring zelf. Vaak zijn we met onze gedachten in het verleden of in de toekomst. Op zich niets mis met een beetje dagdromen zo nu en dan, maar wel als dat dat dagdromen je op paden brengt die niet zo wenselijk zijn. Zoals het zorgen maken om de toekomst of het blijven herhalen van het verleden. De automatische geest reageert namelijk dan op een manier zoals het ooit geleerd heeft, namelijk vanuit oude aannamen of overtuigingen. Voor je er erg in hebt ben je verzonken in een gedachtenspinsel die je in een hele andere stemming brengt dan je eigenlijk begon. En het rare is, dat kan in een paar tellen, zomaar zittend op de bank. Je gaat in rust en peace op de bank zitten, denkt ineens aan het kerstdiner wat je gaat maken en voor je het weet zit je gestrest op de bank. Er ontstaan vanuit het niets opeens allerlei impulsen, waar je ook nog denkt op te moeten reageren. En jou “even voor jezelf’ momentje ontaard in een ongemakkelijke gemoedstoestand en onzekerheid.
Zo gemakkelijk worden we dus meegenomen door de inhoud van onze gedachten. Vervolgens ontstaan vanuit deze gedachten ook nog eens emoties, want geest en lichaam zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En wat nou als je je bedenkt dat heel veel gedachten niet eens waar zijn? Sjonge dan komen er dus een hoop gemoedstoestanden voort uit gedachten die niet eens de realiteit zijn. Want wat we waarnemen en wat we interpreteren is ook nog eens een groot verschil. En dit hangt ook nog weer samen of ons glas “halfvol” of ‘halfleeg’ is. Zo worden we – als we niet met aandacht zijn – eigenlijk regelmatig een beetje in het ootje genomen door ons eigen geest.
Hoe mooi is het om je geest dan een beetje te leren kennen? En misschien er wel vrienden mee te worden? Juist door het leren kennen van je geest weet je ook een beetje wat zijn /haar voorkeuren zijn. Je leert om er met iets meer afstand naar te kijken zonder dat je automatisch meegesleurd wordt in een gedachtengang die toch heel anders afloopt dan dat hij begonnen was.
We hoeven de geest niet te stoppen met denken. Juist niet! Iets weg willen hebben lokt juist weerstand op. Maar wat als we op een moment beslissen om onszelf gewoon eens wat beter te leren kennen, net als we onze vrienden graag zien en leren kennen? Dan ontstaat er gewoon rust ontstaat. Echte rust, van binnenuit.
Yvonne Tuinte, mindfulness trainer